Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem, inquit, vehementer errat; Cur id non ita fit? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Duo Reges: constructio interrete. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed ego in hoc resisto; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quae cum dixisset, finem ille.

Recte, inquit, intellegis.

Graccho, eius fere, aequalí? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Sed quod proximum fuit non vidit.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quis hoc dicit?

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Itaque his sapiens semper vacabit. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quo igitur, inquit, modo?